Twórcza resocjalizacja – co oznacza w praktyce!!!

Twórcza resocjalizacja – wg. jednej z wielu definicji (za P. Boćko z Koszalińskiej Wyższej Szkoły Nauk Humanistycznych) to kreatywna działalność resocjalizacyjna prowadzona za pomocą opracowanych metod kulturo technicznych i metod wspomagających. Głównym celem praktycznych zabiegów twórczej resocjalizacji jest przemiana tożsamości indywidualnej i społecznej nieprzystosowanej społecznie młodzieży przez wychowawcze stymulowanie rozwoju i struktur poznawczych i twórczych oraz wyposażenie jej w nowe indywidualne i społeczne kompetencje.

O tym, że resocjalizować przez sztukę można wiemy od dawna. Od jakiś 6 lat próbujemy zbieramy tych, którzy to wiedzą i czują na corocznym festiwalu sztuki MieniaArt. W tym roku była to nie tylko praca słowem, czy pędzlem. W tym roku poza warsztatami plastycznymi, poetyckimi i artystycznymi były także zajęcia z dramy robione przez grupę studentów z Pedagogium - Wyższej Szkoły Nauk Społecznych w Warszawie.

Warsztaty były dla nas bardzo ciekawym doświadczeniem podobnie sam festiwal… Z więzień z całej Polski nadesłano prace plastyczne, obrazy oraz rysunki. Na festiwalu poza występami grup teatralnych i zespołów muzycznych można było nauczyć się pisać ikony, poczytać stworzone na warsztatach poetyckich materiały, obejrzeć nadesłane prace, a nawet w niektórych przypadkach je otrzymać.

Spytaliśmy się wychowawców obecnych na festiwalu po co sztuka więźniom? Czy zajęcia z farbami i gipsem coś dają? Odpowiedź jest zaskakująca...Czym w praktyce jest twórcza resocjalizacja i czemu ma służyć?

„Nie chodzi o to by osadzonych czymś zająć….wielu z nas może tak myśli – niech tworzą, malują czy piszą to nie będą mieć głupich myśli…Prawda jest taka, że oni nie mają głupich myśli ! Czasem pod muskułami i silnym charakterem kryją się bardzo wrażliwi i romantyczni ludzie…którzy naprawdę wiele mają do powiedzenia, których błąd czy głupota popełniona kiedyś przepracowana bardzo zmieniała” – jeden z wychowawców z Okręgu Warszawskiego.

I inna wypowiedź wychowawcy tym razem z Przytuł Starych pana por P. Suski, gdzie działa grupa teatralna :

„Teatr to sztuka, a sztuka uwrażliwia człowieka ….więc oddziaływania na skazanych przez sztukę służą kształtowaniu w nich społecznie pożądanych postaw… takich jak wrażliwość”

„Może faktycznie jest tak, że na początku więźniowie idą na jakieś zajęcia z nudów…ale zaraz po kilku razach okazuje się, że na takich zajęciach się otwierają, że zaczynają zabierać głos tworząc coś przejmującego…na płótno przelewają swoje tęsknoty za tym co utracili a także swoje marzenia te najskrytsze i to są naprawdę piękne rzeczy”

– wychowawca z Okręgu Warszawskiego.

W tym roku formułę festiwalu eksperymentalnie poszerzyliśmy o inne grupy wykluczane lub narażone na wykluczenie – osoby z niepełnosprawnością intelektualną czy fizyczną czy osoby starsze, a przedsięwzięcie to realizowaliśmy w ramach projektu pn. "Dialog - niewykluczony!" Przyniosło to niesamowite efekty i bardzo wzbogaciło integracyjne warsztaty plenerowe organizowane dla ww grup.

Chcesz wiedzieć więcej: http://www.fundacjaslawek.org/dialog-niewykluczony